نكـــــاتي درباره ي no-any-some

some به معني مقداري يا تعدادي صفت مقدار مي باشد و مي تواند قبل از اسمهاي قابل شمارش جـمع و همچنين قبل از اسمهاي غير قابل شمارش بكار رود .

I have some books.

I have some money.

Some

 اغلب در جمــلات مثبت بــكار مي رود و معادل آن در جملات منفي و سـوالي كلمه ي any  به معني هيچ يا اصــلأ مي باشد . توضيح اينكه any همــانند some مـي تواند هم قبـل از اسمهاي قابــل شمارش جمع و هم قبل از اسمهاي غير قابل شمارش بكار رود .

There are some pens on the table.

There are not any pens on the table.

Are there any pens on the table?

 تذكر1 : در جمـــلات منفي مي توانيم تركيب not any را حذف كرده و بجاي آنــــها كلمـه ي no را قـرار دهيم . no نيز همــانند some و any هم قبل از اسمهاي قابــــل شمارش جمـع و هم قبــــل از اسمهاي غير قابل شمارش بكار مي رود .

تذكر2 : no در جملات مثبت بكار مي رود ولي به جمله مفهوم منفي مي بخشد .

There are not any pens on the table.

There are no pens on the table.

I did not drink any milk.

I drank no milk.

 يادآوري :كلمات مركبي كه با some – any و no ساخته مي شوند نيزاز قوانين فوق پيروي مي كنند.

somebody – someone - something

anybody – anyone - anything

nobody - no one - nothing

I see somebody in the library.

She didn't eat anything.

You will say nothing.

زير گرينه ي درست خط بكشيد.

1. I didn't see …………….. money in the box .

a.any                    b.no                          c.many                        d.some             

2. Do you see ……………. snow on the ground ?

a.no                      b.many                     c.any                           d.some

3. There is …………… water in the glass.

a.no                      b.some                     c.little                          d.a,b and c

4. I didn’t ask …………… to help me.

a.nobody              b.somebody                c.anybody                      d.a and c

زمان آينده ي نزديك ( آينده ي قصدي )

از اين زمان براي بيان كارهاي قطعي و معين در زمان آينده ي نزديك استفاده مي شود . در ترجمه اين زمان از عباراتي نظير قصد دارم يا مي خواهم استفاده مي كنيم .

فاعل         + am / are / is + going to + شكل ساده فعل اصلي + بقيه جمله

طريقه سوالي و منفي كردن اين زمان

براي سوالي كردن اين زمان فعل to be يعني am – are – is  به اول جمله منتقل مي شود . و براي منفي كردن اين زمان بعد از فعل to be كلمه ي not اضافه مي شود .

                He is going to play football.

(جمله سوالي) Is he going to play football?

(جمله منفي)   He is not going to play football.

يادآوري :

تفاوت اين زمان با آينده ساده در اين است كه در اين زمان از قبل براي انجام كار مورد نظر برنامه ريزي شده است ولي زمان آينده ساده را هنگامي بكار مي بريم كه تصميم جدي يا برنامه قطعي براي انجام كار گرفته نشده است .

-          I will study English.

-          I am going to study English.

نمونه سوال :

گزينه درست را انتخاب كنيد .

1. I am going to ………………. to the radio.

   a. listening                 b. listened                c. listen                d. listens

2. They're going ………………. to Isfahan by train.

   a. travel                     b. traveling               c. traveled             d. to travel

3. Ali is ……………… to write a letter for his brother.

   a. going                     b. walking               c. writing               d. reading

4. Are you …………….. to paint the door ?

   a. go                           b. to go                c. going                  d. went

5. Mr Karimi ……………….. not going to study physics.

   a. was                         b. were                 c. is                       d. are

اسم مصدر Gerund  

در انگليسي اسم مصدر را با اضافه كردن ing  به انتهاي شكل ساده فعل بوجود مي آورند . اسم مصدر در جمله همانند اسم عمل مي كند .

smoking – swimming – speaking – watching

موارد استفاده از اسم مصدر به شرح زير مي باشد :

1-     به عنوان مبتداي جمله

Learning English is not difficult.

2-     به عنوان مفعول جمله كه در اين حالت پس از برخي از افعال بكار ميرود .

I like swimming in the river.

تذكر : افعالي كه پس از آنها مي توان از اسم مصدر استفاده كرد عبارتند از :

avoid – enjoy – finish – imagine – keep – mind – miss – like – stop – mind – dislike

تذكر : پس از برخي از افعال هم مي توان از اسم مصدر و هم از مصدر با  to استفاده كرد . تعدادي از اين افعال عبارتند از :

allow – begin – forget – mean – like – prefer – remember – agree

He likes to go / going to the park.

3-     پس از حروف اضافه مانند : on – in – at – from – of ) ( از اسم مصدر استفاده مي شود .

I am tired of sitting here.

4- پس از تركيبات زير از اسم مصدر استفاده مي شود .

It's no good – It's no use – can't help – can't stand

It is no good going outside in this rainy day.

يادآوري :اسم مصدر مي تواند به تنهايي يا همراه يك عبارت بكار رود .

Learning is easy.

Learning English is easy.

Learning English at school is easy.

1. I’m tired of ……………… on this chair.

    a. sitting               b. sit                      c. sat                      d. to sit

2. My brother enjoys ……………… in the river.

    a. swim               b. to swim              c. swimming          d. swam

3. Is it dangerous to drive on this road?

No, ……………… on this road is not dangerous.

    a. drove              b. driving                c. drive                  d. drives

جملات شرطي

جملات شرطي شامل دو قسمت مي‌باشند: يکي عبارت شرطي و ديگري عبارت اصلي. عبارتي که حاوي if باشد را عبارت شرطي و عبارت ديگر را عبارت اصلي مي‌ناميم.

رويدادي که در عبارت اصلي توصيف مي‌شود بستگي به شرطي دارد که در عبارت شرطي بيان مي‌شود.

عبارت شرطي مي‌تواند در انتهاي جمله نيز بيايد، ولي در اين صورت علامت ويرگول (,) حذف مي‌شود:

به طور کلي سه نوع جمله شرطي وجود دارد:  

جملات شرطي نوع اول

از جملات شرطي نوع اول براي بيان يک شرط (يا موقعيت) ممکن و يک نتيجه محتمل در آينده استفاده مي‌شود.

• If I find your watch, I will tell you. (.اگر ساعت شما را پيدا کنم به شما خواهم گفت)

• If we leave now, we'll catch the 10.30 train.
  (اگر حالا حرکت کنيم به قطار ساعت 10:30 مي‌رسيم)

• If I see him, I'll tell him the news. (.اگر او را ببينم خبرها را به او خواهم گفت)

• You'll get wet if you don't take an umbrella. (.اگر چتر نبري خيس خواهي شد)

علاوه بر will مي‌توان از should ،must ،can ،might ،may و غيره نيز استفاده کرد که در اين صورت معني آن کمي فرق خواهد کرد: If you pull the cat's tail, it may scratch you. (اگر دم گربه را بکشي ممکن است تو را چنگ بزند ) You should eat less rice if you want to lose weight. (اگر مي‌خواهي وزن کم کني بايد کمتر برنج بخوري)

جملات شرطي نوع دوم

از جملات شرطي نوع دوم براي بيان يک شرط يا موقعيت غير واقعي يا غير ممکن و نتيجه محتمل آن در زمان حال يا آينده بکار مي‌رود. در واقع در اين نوع جملات حال يا آينده‌اي متفاوت را تصور مي‌کنيم.

چند مثال ديگر:

• If he needed any money, I'd lend it to him. (But he doesn't need it)
  (اگر به پول احتياج داشت به او قرض مي‌دادم)

• If I had more time, I'd help you. (اگر وقت بيشتري داشتم به شما کمک مي‌کردم)

• If I were^* a rich man, I'd buy an expensive car.
  (اگر ثروتمند بودم يک ماشين گرانقيمت مي‌خريدم)

• I wouldn't accept the job (even) if they offered it to me.
  (اگر آن کار را به من پيشنهاد مي‌کردند هم قبول نمي‌کردم)

* در اين نوع جملات، اغلب بجاي was از were استفاده مي‌شود: If I were living in Tehran, we could meet more often.

جملات شرطي نوع سوم

از اين نوع جملات شرطي براي تصور گذشته‌اي غير ممکن استفاده مي‌شود. در واقع در اين نوع جملات، گوينده آرزوي يک گذشته متفاوت را دارد. (ولي به هر حال گذشته‌ها گذشته!)

• If I'd seen you, I would have said hello.
  (اگر تو را ديده بودم، سلام مي‌دادم)

• If he had driven more carefully, he wouldn't have been injured.
  (اگر با دقت بيشتري رانندگي کرده بود، مجروح نمي‌شد)

• If I had known you were in hospital, I would have gone to visit you.
  (اگر مي‌دانستم شما در بيمارستان بستري بوديد مي‌آمدم و شما را ملاقات مي‌کردم)

• I would have gone to see him if I had known that he was ill.
  (اگر مي‌دانستم بيمار بود مي‌رفتم و به او سر مي‌زدم)

1- در اين نوع جملات مي‌توان بجاي would از could يا  might هم استفاده کرد: If the weather hadn't been so bad, we could/might have gone out. 2- از would فقط مي‌توان در عبارت اصلي استفاده کرد و در عبارت شرطي نبايد آن را به کار برد: If I had seen you, I would have said hello. (not : 'If I would have seen you')

افعال مجهول (the passive voice)

در جملات معلوم (active)، فاعل به عامل يا کننده عمل فعل دلالت دارد. در واقع ما از افعال معلوم براي بيان اينکه فاعل چه کاري را انجام دهد استفاده مي‌کنيم. به اين مثالها توجه کنيد:

• The dog chased the cat. (سگ گربه را دنبال کرد)

• My father built this house in 1960. (پدرم اين خانه را در سال 1960 ساخت)

ولي جملات مجهول (passive) به ما اين اجازه را مي‌دهند که کسي يا چيزي را که کننده يا انجام دهنده عملي نيست (غير عامل) در جاي فاعل قرار دهيم. در واقع از افعال مجهول براي بيان اينکه چه عملي بر روي فاعل اتفاق مي‌افتد، استفاده مي‌شود:

• The cat was chased by the dog. (گربه توسط سگ دنبال شد)

• This house was built in 1960. (اين خانه در سال 1960 ساخته شد)

هنگام استفاده از حالت مجهول، توجه داشته باشيد که در اغلب موارد اينکه چه کسي يا چه چيزي عمل را انجام مي‌دهد نا معلوم يا بي‌اهميت است. مثلاً در جمله زير اينکه چه کسي اتاق را تميز مي‌کند براي گوينده اهميتي ندارد:

• This room is cleaned every day. (اين اتاق هر روز تميز مي‌شود)

ولي اگر بخواهيم بيان کنيم که چه کسي (يا چه چيزي) آن عمل را انجام داده است، در اين صورت بايد از حرف اضافه by استفاده کنيم:

This house was built by my father.  (اين خانه توسط پدرم ساخته شد) This picture was painted by a great painter. (اين نقاشي توسط يک نقاش بزرگ کشيده شده )

ساختار

بطور کلي براي ساخت صيغه مجهول فعل معلوم، فعل to be را به همان زمان فعل معلوم مي‌آوريم و اسم مفعول همان فعل را به آن مي‌افزاييم:

• معلوم: Somebody cleans this room every day.

• مجهول: This room is cleaned every day.

• معلوم: He bought this car last week.

• مجهول: This car was bought last week.

در جدول زير مي‌توانيد فهرست افعال معلوم و معادل مجهول آنها را ملاحظه کنيد:

زمانهاي مربوط به آينده

در زبان انگليسي براي بيان زمان آينده از افعال و حالتهاي مختلفي استفاده مي‌شود که آنها را به ترتيب اهميت در زير مي‌بينيد:

1- will + verb

از فعل کمکي will براي نشان دادن آينده در جهت‌هاي زير استفاده مي‌شود:

الف- پيش‌بيني: براي توصيف چيزي که مي‌دانيم، يا انتظار داريم که اتفاق بيفتد:

• It will be rainy tomorrow.
   (فردا هوا باراني خواهد بود)

• You will be sick if you eat all those sweets.
   (اگر همه آن شيريني‌ها را بخوري مريض مي‌شوي)

ب- بيان تصميمي كه درست در همان لحظه گرفته شده است:

• I will answer the phone.
  (من تلفن را جواب مي‌دهم)

• I'll see you tomorrow. bye!
  (فردا مي‌بينمت.خداحافظ)

2- be + going to + verb

الف- از اين ساختار براي بيان برنامه‌ها و تصميماتي که از قبل گرفته شده‌اند، استفاده مي‌شود:

• We're going to paint this room blue.
  (ما مي‌خواهيم اين اتاق را آبي بزنيم)

• I'm going to be a doctor.
  (مي‌خواهم يک دکتر بشوم)

ب- همچنين از اين ساختار مي‌توان براي بيان يک پيشگويي، مخصوصاً وقتي که براساس مدرکي در زمان حال باشد، استفاده نمود.

• She's going to have a baby. (Because she's pregnant)
  (او قرار است كه يك بچه بدنيا بياورد)

• It's going to rain. (It's cloudy)
  (مي‌خواهد باران ببارد)

بعضي اوقات تفاوتي بين will و be going to براي يك پيش‌بيني وجود ندارد.

براي بيان تصميمي که از قبل گرفته شده است از ساختـار be going to و بيان تصميمي که درست در همان لحظه گرفته شده است از will استفاده مي‌کنيم.

3- حال استمراري (Present Progressive)

از حال استمراري براي بيان يک برنامه يا يک قرار بين افراد در آينده استفاده مي‌شود و معمولاً به آينده نزديک اشاره دارد:

• I'm meeting my friend this evening.
  (امروز بعدازظهر دوستم را ملاقات مي‌کنم)

• They are driving to Scotland at the weekend.
  (آنها آخر هفته به اسکاتلند مي‌روند)

گاهي اوقات تفاوتي نمي‌کند که براي بيان يک برنامه يا قرار از حال استمراري و يا از ساختار be going to استفاده شود، به عنوان مثال:

• We're going to see a play tonight.
  or: We're seeing a play tonight.

4- راه‌هاي ديگر بيان آينده

راه‌هاي ديگري نيز براي صحبت درباره‌ آينده وجود دارد، به عنوان مثال:

a) Will + be + verb-ing

• Next week I'll be talking about how to use a microscope.
  (هفته آينده درباره نحوه استفاده از ميکروسکوپ صحبت خواهم کرد)

b) Be + to + verb

• Iranian president is to visit Russia.
  (رئيس جمهور ايران از روسيه بازديد مي‌کند)

c) Be + about + to + verb

The mayor is about to announce the result of election.
(شهردار به زودي نتايج انتخابات را اعلام خواهد کرد